Ik kan het alleen
Als kind ben ik veel ziek geweest. Ik lag vier weken in het ziekenhuis, was regelmatig thuis van school en ik moest vaak leuke dingen missen. Ik kwam niet goed mee op school, vond het moeilijk om me te concentreren en voelde me niet echt ergens bij horen.
Ik kan het niet alleen!
Tijdens de opleiding tot specialist eenzaamheid kwam ik er achter dat het eenzaamheid was wat me als kind had genekt. Ik realiseerde me dat ik me toen vaak alleen heb gevoeld en mijn overtuiging was; ‘Ik kan het niet alleen!’
Tot dat ik in 2017 de opleiding ging volgen praatte ik er niet veel over maar mijn gedrag liet duidelijk zien dat ik de angst van dat kleine meisje hele dagen met me mee droeg. Ik voelde me onzeker bij nieuwe uitdagingen, ik was boos op mezelf en de wereld als ik weer ziek op bed lag en ik vocht om maar te bewijzen dat ik toch echt wel tot iets in staat was.
In diezelfde periode kreeg ik leraren op mijn pad die me lieten inzien dat ik dat kleine meisje niet meer ben, dat ik mag aanvaarden wie ik ben en wat ik kan. Dit ging niet vanzelf. Met vallen en opstaan maakte ik keuzes. Ik ging steeds meer kiezen voor mezelf. Ook al moest ik daarvoor mensen en mezelf teleurstellen, ook al deed het soms vreselijk pijn, ook al kwam de angst steeds de hoek weer omkijken ;’ik kan het niet alleen’.
Ik wil het niet alleen
Inmiddels is het voor mij helder dat ik het heel goed alleen kan. De negatieve en passieve zin “ik kan het niet alleen” heb ik vervangen door het positieve en actieve “ik wil het niet alleen’. Ik ben graag alleen, maar ik weet nu hoe ik de verbinding met anderen om me heen moet maken om ook dingen samen te doen. Als zelfstandig ondernemer kun je je erg alleen voelen. Binnen Het Aandachtshuis ben ik degene die de beslissingen neemt en alleen ik bepaal de richting maar alles wat er nu staat heb ik samen met anderen opgebouwd. Ik hoef het niet altijd alleen te doen, ik heb geleerd hulp te vragen en het samen te doen. Ik ben ontzettend dankbaar voor de inzichten die mijn leraren mij hebben gegeven.
Vanuit haar liefdesbange geschiedenis kent ze zo de eenzaamheid. Het is haar terugkerende beweging om het eenzame meisje in zichzelf op te halen. Om betekenis te geven aan haar eigen lot richt ze Het Aandachtshuis op, een expertisecentrum voor de bestrijding van eenzaamheid. Hoe meer ze haar eigen eenzame meisje kan blijven insluiten, hoe meer ze kan betekenen voor andere mensen. Ze blijkt niet de enige te zijn.
Uit het werkboek ‘Liefdeskunst’ van Hannah Cuppen